Ciasteczkowy Potwór

Zanim urodził się Filip obowiązkowo musiałam zaszaleć w hurtowni artykułów dziecięcych. Przy okazji zakupu wózka wpadło mi do koszyka (a właściwie wanienki, bo to w nią wszystko ładowałam ;) ) kilka innych niezbędnych (!) rzeczy. Wśród nich on - jedyny, niepowtarzalny, mięciutki, w pięknym niebieskim kolorze. Oczami wyobraźni widziałam, jak Młody spaceruje ciągnąc go po ziemi i trzymając za jedną łapkę. I tak właśnie na trzy miesiące przed porodem zamieszkał z nami Ciasteczkowy Potwór. 

Oczywiście przez kilka pierwszych miesięcy Ciasteczkowy był przez Filipa ignorowany w równym stopniu, co nasze próby uśpienia go. Jak w większości przypadków pojawił się problem wypadającego smoczka. Znacie to? Dziecko płacze, więc dajecie mu smoczek - usypiacz. Wszystko pod kontrolą, odwracasz się z zamiarem wyjścia z pokoju lub położenia się ponownie do łóżka i BACH! Reakcja łańcuchowa: smoczek wypada, dziecko natychmiast się budzi oznajmiając to wszem i wobec płaczem - zaczynamy wszystko od nowa. Wtedy wdrożyliśmy do zabawy pieluchę tetrową, której zadaniem było przytrzymywanie smoczka. Cóż, w pewnym stopniu pomagało. Niestety doprowadziło do tego, przed czym w ciąży się zaciekle broniłam - Młody bez pieluchy przy buzi nie chciał zasnąć. I niby to nic złego, wiele dzieci zasypia z pieluchami. Ale moje miało wyglądać jak z obrazka i trzymać w objęciach pięknego pluszaka :D Mimo wszystko odpuściłam. Skoro chciał spać ze szmatką, to niech sobie śpi. Byle nie płakał :) 

Jeśli jesteście na etapie wypadającego smoczka to nie traćcie nadziei! Naprawdę mija! Przechodzi w etap umyślnego plucia tymże smoczkiem :) Na szczęście nie powoduje to już za każdym razem histerycznego płaczu, a daje możliwość odstawienia pieluchy, jeśli akurat do tego dążycie.

Jakiś czas temu Ciasteczkowy Potwór zaczął nam towarzyszyć wszędzie, gdzie możliwa jest drzemka - na spacerze, w samochodzie, u Dziadków. Nie jest tak, że Młody bez pluszaka nie zaśnie, ale na pewno szybciej mu przychodzi wyciszyć się, kiedy może grzebać w jego miękkim futerku. Do tego dochodzi grająca Sowa i niekiedy zdarza się ułożyć Filipa do drzemki bez zbędnej awantury :) Jedyne co mnie martwi, to wyrywane Ciasteczkowemu futerko :) Co chwilę sprawdzam, czy czegoś nie brakuje i czy Młody nie wpadł na pomysł wpakowania sobie kłaków do buzi. Jak w przypadku ubranek, przy zakupie kierowałam się zasadą "Ojej, jakie to ładne", nie myśląc, że jednocześnie niepraktyczne :D 

A Wy dajecie swoim dzieciom pluszaki? Czy może jesteście zdania, że czające się w nich roztocza spowodują u malucha alergię? A jeśli dajecie maskotki, to kiedy zaczęliście? A może stosujecie metodę pieluszki tetrowej? 

P.S. Chciałam też zakomunikować, że chyba minął okres marudzenia (na jakiś czas). Mam nadzieję, że nie zapeszę ;) Filip jednego dnia zaczął pełzać po całym mieszkaniu i "gadać" jak nakręcony, więc może jednak to był skok rozwojowy.